Муи сар аз якчанд сабабҳо мерезад, ки дар қатори онҳо ин ирсият (меърос), хӯроки номувофиқ истеъмол намудан, бемориҳои вазнинро гузаронидан, асабонӣ шудан ва ғайраҳо мебошанд. Кал шудан ё будан барои ҷамъияти чи ғарб ва ё шарқ чандон байни мардум дилписанд нест ва бисёриҳо шахсони калро таҳқир мекунанд ва онҳоро кал …

Умуман ширро бо чизҳои турштаъм, шӯр, бо гӯшт, бо тухми мурғ ва моҳӣ, бо турб ва пиёз, бо меваҳои тар, сабзаҳо, донҳо ва монанди инҳо хӯрдан раво нест, инчунин, аз болои шир ин чизҳоро истеъмол кардан ва аз болои ин чизҳо шир ошомидан ҷоиз нест. Зеро бемориҳои гуногунро ба амал …

Хар — ин ҳайвони маълум аст. Мизоҷаш дар аввали дараҷаи дувум гарм ва дар аввали дараҷаи севум хушк аст. Хислатҳои шифобахши он: гӯшташ дерҳазм ва гаронҳазм аст. Ҷигарашро кабоб карда, ба дили наҳор бихӯранд, саръ (припадка) ва таби дурӯздармиёнро шифо мебахшад. Сумашро сӯхта, ос карда, аз он ҳар рӯз 15 грамм бихӯранд, …