Сагангур — Инро дар як қатор маҳалҳо тоҷикон ангури сагак низ меноманд. Дар сарзамини ҷумҳуриҳои Осиёи Марказӣ сагангури табиӣ ду навъ аст: самараш сиёҳ ҳангоми пухтан ва зарди сурхтоб. Барои ба дарун истеъмол кардан ва давогӣ сагангури самараш рангин, яъне зарди сурхтобаш зиёдтар ба кор меравад. Вале навъи самараш сиёҳи он нисбатан …

Мармиҷон (ежевика ба руссӣ) — Ин ду навъ аст: кӯҳӣ ва бӯстонӣ. Мармиҷон растаниест хорнок, гулаш сафед, шакл ва таъми самараш ба тути сиёҳ наздик аст, андак кулӯла ва сепаҳлӯ. Мизоҷаш мураккаб-ул-қувват, сардӣ ва хушкӣ бар ин ғолиб то ба дараҷаи дувум. Хислатҳои шифобахши он: ҳамаи қисмҳои он хусусияти хушккунандагӣ ва хунукнамояндагӣ дорад; …

Зардчӯба ду навъ аст: кӯчак ва калон. Навъи хурдашро момирон меноманд, ки ин зардчӯба нест. Ба забони руссӣ онро «Куркума» меноманд. Вале бузургии он решаи гиёҳест, ки пояаш то 1,5 метр мехезад. Пасту баланд рӯидани он ба обу ҳаво ва қуввати хок вобаста аст. Баргаш васеъ ва дароз-дароз, қариб ба …