ЗАҒИР (Загер) — Ин растании зироатӣ ва маълум аст, қадаш то 50-70 сантиметр мехезад ва камтар аз он низ мешавад. Гулаш бунафш, тухмаш дар қуббае пур ва зич ҷой гирифтааст, қариб ба тухми кунҷид монанд аст. Аз пояи он нахҳо ҳосил карда, матоъ мебофанд. Либосаш дар гармои тобистон бисёр салқин медорад. …

Меҳргиёҳ —  ин гиёҳи машҳур ва мӯътабар аст, ки ба забони руссӣ онро «Женщень» меноманд. Навъҳои гуногун дорад. Як навъи растании саҳроияш монанди мармиҷон аст, баландиаш то як газ мехезад, баргаш монанди барги анҷир, вале майдатар аз он, самараш дар вақти расидан сурх мегардад, ки ба андозаи самари тут аст. …

Ёсамин (Жасмин ба забони руссӣ) —  инро есаман гуфтан ҳам дуруст мебошад, вале на «ёсуман». Ин гулест хушбӯй, рангҳои сафед, зард, кабуд дорад ва пушти гули баъзе навъаш бунафш аст. Ба ғайр аз навъи зардаш дигарҳои он бӯстонӣ; саҳроӣ ва кӯҳӣ мебошанд. Қисми сафеди он хушбӯй аст ва бисёртар вомехӯрад, …

Чойкаҳак (русс. Зверобой) — Ин гиёҳ асосан дар се намуд мерӯяд, ки барои табобат истифода мегарданд. Ҳарсеро ҳам тухмаш ба ҷав монанд аст. Як қисмро баландии пояаш як ваҷаб ва зиёдтар аз он ҳам ҳаст. Баргаш монанди барги говкафонак, бисёр сурх, гулаш сафед ва монанди гули шибит чатрӣ, бӯяш ба бӯйи …

Коҳу — Инро ба русӣ салат меноманд. Коҳу растании маълум ва машҳур мебошад; саҳроӣ ва бӯстонӣ низ мешавад. Қисми саҳроияш ҳам намудҳои гуногун дорад. Дар тиб барои давогӣ бӯстониашро истифода мекунанд. Мизоҷи коҳуи бӯстонӣ сард ва тар дар дараҷаи дувум аст. Хислатҳои шифобахши Коҳу: инро бихӯранд, хунро соф мегардонад, дар бадан …

Коснӣ (русс. цикорий) — ин гиёҳи маълум аст, баргаш қариб ба барги коҳу монанд аст, гулаш кабуди хушманзар ва таъми ин талх мебошад. Мизоҷи тару тозаи он дар охири дараҷаи аввал хунук ва тар аст. Агар дар ҷоҳои гарм ва дар ҳавои гарм расида бошад, мизоҷаш гарми ба хушкӣ моил мегардад. Ва мизоҷи …

Бомус (русс. Овёс) — ин растании зироатист, низ дар миёнаи гандум ва ҷав ҳам рӯиданаш мушоҳида мешавад. Инро ҷави дусар ҳам меноманд. Ҳангоми дон гирифтан, вақти хомиаш досааш рост ва баъди расидан досаи он каҷ мегардад. Донаш сафед, ки аз як парда ду дона ба ҳам мерасад. Инро ба забони …

Нилуфар  —ин калима аслан аз «нилупаҳл»-и забони ҳиндӣ мебошад ва маънои «нил» дар забони ҳиндӣ — «об» ва «паҳл» — самар аст. Ба русӣ лотос меноманд. Нилуфар гулест, ки дар кӯлҳо ва дигар обҳои истода месабзад, баргаш ба рӯйи об паҳн мешавад ва аз паҳлӯи он поя баромада, дар сари …

Наъноъ —  дар баъзе маҳалҳо тоҷикон пудинаи боғӣ ҳам меноманд. Баргҳояш назар ба баргҳои пудина резатар, нозуктар ва суфтаву ҳамвортар аст. Мизоҷаш дар охири дараҷаи дувум гарм ва хушк аст. Хислатҳои шифобахши он: наъноъ дар ҳама ҷиҳатҳои тиббӣ қавитар аз пудина мебошад. Агар инро бихӯранд, гармӣ мебахшад, фараҳ меоварад, дилро қавӣ …

Садбарги сафед  — Инро дар як қатор мавзеъҳо тоҷикон ба таври оддӣ «гули сафед» низ меноманд. Гулаш монанди гулисурх садбарг аст, бӯяш бисёр латиф ва хуш, баргҳояш чун баргҳои гулисурх сафнок, буттааш ҳам ба қадри гулисурх мебошад. Мизоҷи ин дар дараҷаи дувум гарм ва дар якум хушк аст, вале Шайхурраис дар …