Раҳмон — ном-сифати 2-юмини Худо

Ар — Раҳмон (Бахшанда, Меҳрубон, Дилсуз). Дар оятҳо ва аввали ҳар сура, ба истиснои нӯҳум. Ба истиснои ибтидои сураҳо, номи Ар-Раҳмон дар Қуръон 56 маротиба ва аксаран дар сураи 19 зикр шудааст (1: 3; 2: 163; 6: 133, 147; 13:30; 17: 110; 18:58; 19) : 18, 19, 26, 44, 45, 58, 61, 69, 75, 78, 85, 87, 88, 91, 92, 93, 96; 20: 5, 90, 108, 109; 21:26, 36 , 42, 112; 25:26, 59, 60; 26: 5; 59:22 ва ғ.). Ин номро танҳо барои муроҷиат ба Худо истифода бурдан мумкин аст. Он дорои маъноҳои зиёди марбут ба мафҳуми раҳм аст.

Баъзе диншиносони исломӣ дар асоси калимаҳои Муҳаммад пайдоиши номҳои Ар-Раҳмон ва Ар-Раҳимро аз калимаи арабии ar Rahmon хулоса мекунанд, ки маънояш раҳм аст. Ар-Раҳмон, бар хилофи калимаи ар-раҳим, гирифта шудааст, ки сохтори мураккаби маъноҳои онро муайян мекунад. Дар теологияи исломӣ, ба бовари номи Ар-Раҳмон, ҳама навъҳои раҳмдилии Худо (марҳамат кардан) мавҷуд аст, дар ҳоле, ки Ар-Раҳим ба маънои амал нисбати имондорон (раҳм кардан) аст;