Барандаи туй ё худ ровии беҳтаринро аз куҷо барои маъракаи худ дар Душанбе – Тоҷикистон ёбем.

Чаро дар тӯй як Ровӣ-баранда дошта бошем?

Устоди маросимҳо (Ровӣ) дар тӯй нақши муҳим мебозад. Вазифаҳо ва масъулиятҳои Барандаи туй иборатанд аз:

муаррифии меҳмонон, аъзои оила ё ҷашни арӯсӣ
риояи вақт ва ҷадвал
мусоидат ба фаъолияти фароғатии тӯй (баромадҳо, бозиҳои ҳизбӣ, слайд-шоу албоми аксҳо)
мураттаби кор кардани корҳо (ва баъзан дар бораи ҳодисаҳои ғайричашмдошт дар вақти шом ғамхорӣ кардан)

Бештари вақт, мо дар ҷашну маъракаҳои худ дар пойтахт-шаҳри Душанбе ва умуман Тоҷикистон мушоҳида мекунем, ки аз яке аз дӯстон ё хешовандони худ иҷрои вазифаҳои ровиро талаб мекунанд (баъзан, ин масъулият ба дӯши беҳтарин мард вогузор мешавад). Ин, албатта, варианти аз ҳама камхарҷ аст. Сабаби дигари бартарӣ додани як дӯсти наздики худ ҳамчун баранда дар он аст, ки арӯс ва домод мехоҳанд таҷрибаи шахсӣ ва беназири арӯсӣ дошта бошанд. Дар ниҳояти кор, ровии касбии музднок бо истифода аз устоди пешакӣ таъиншудаи тӯйи арӯсӣ скрипти арӯсиро истифода бурда, то шом мегузарад ва танҳо ҳамон шӯхиҳои қадимаи кӯҳнаи стандартиро, ки шумо дар ҳамаи тӯйҳои дигар шунидаед, хоҳад дошт.

Ин фаҳмо ва бахшанда аст — Ровӣ кирояшуда тӯйи арӯсӣ ва меҳмононро ба қадри кофӣ намешиносад, то муносибати воқеан шахсиро фароҳам орад. Аз тарафи дигар, азбаски Устоди касбии маросимҳо даҳҳо ё садҳо тӯйро аз сар гузаронидааст, онҳо ба эҳтимоли зиёд таҷрибаи тӯёнаи «ҳамвор» пешниҳод мекунанд, шӯхиҳо хуб озмуда мешаванд ва коршинос бо идоракунии вақт беҳтар хоҳад буд .

Чӣ гуна як шахси масъули вақтхуширо дар тӯй интихоб кардан мумкин аст

Агар шумо қарор диҳед, ки дӯсти шумо ё хеши шумо ҳамчун Устоди маросимҳо амал кунад, касеро интихоб намоед, ки ӯ боодоб, дар байни издиҳоми васеъ роҳат ва таҷрибаи фаровони нутқ дошта бошад (алалхусус бо шунавандагони зиёд). Ровӣ будан масъулияти калон аст, аз ин рӯ, ҳатто агар барандаии потенсиалии шумо таҷрибаи нутқ дошта бошад ва ҳамаи меҳмонони шуморо дер боз мешиносад (яъне дар байни дӯстони наздик аст), онҳо эҳтимолияти худро аз вазни масъулияте, ки шумо ба зиммаи онҳо гузоштед.

Ҳангоми интихоби ровии тӯйи худ, шахси масъул ва масъулеро ҷӯед, ки ин хислатҳоро дар гузашта пайваста нишон дода бошад. Охирин чизе, ки шумо мехоҳед, барои ровии тӯи арӯсии шумост (ки ӯ метавонад «шапалаки иҷтимоӣ» бошад, ки аз суханронӣ дар байни мардум лаззат мебарад) аз ҷониби хӯрок, шароб ва ширкати хуб пайгирӣ кардан ва ҳатто дар суфаи берун аз тӯй хоб рафтан аст қабул (шумо метавонед хандед, аммо ин дар гузашта низ рух дода буд!).

Боварӣ ҳосил кунед, ки бо ровии туй домодиву арӯсии худ санҷед, ки кадом хидматҳо ва реквизитҳо пешкаш карда мешаванд ва онҳо метавонанд арзиши иловагӣ дошта бошанд. Илова бар хидматҳои классикии ровӣ, бисёр барандаҳо инчунин метавонанд стендҳои аккосӣ, мусиқии фармоишӣ ва дархостҳои махсуси сурудро пешниҳод кунанд ва ҳатто бо лаҳни фарҳангӣ сухан гӯянд! Ровиҳо инчунин метавонанд реквизитҳо, равшанӣ, микрофон, эффектҳои махсусро таъмин кунанд ва баъзеҳо ҳатто саҳнаи худро меоранд!

Ин рӯйхати устодони маросимҳои арӯсии дар наздикии худро санҷед ва филтрҳоро барои интихоби ровӣ дар асоси намуди хидматҳо, реквизитҳо ва намудҳои чорабиниҳое, ки ин мутахассисон пешниҳод мекунанд, истифода баред:

Ниҳоят, хеле хуб аст, вақте ки ровии интихобкардаатон ҳаҷви хуб дорад ва метавонад ба баромадҳояшон шӯхӣ ворид кунад. Ин он қадар холӣ нест, ки онҳо танҳо ин шӯхиҳоро хандовар меҳисобанд, ё беҳтар аз он вақте, ки шӯхӣ касе дар байни тамошобинонро хафа мекунад.

Усули беҳтарини пешгирӣ аз ин ва ё дигар хатогиҳои эҳтимолӣ ин аст, ки сухани ровии тӯи арӯсии худро пешакӣ дида бароед (ва таҷдиди назар кунед), ё, агар шумо хоҳед, ки суханронии ровӣ барои шумо сюрприз боқӣ монад, чанд нафар дӯстон ва хешовандони боэътимодро даъват кунед ба баррасии қисматҳои гуногуни нутқ кӯмак кунед. Ҳар киро, ки шумо устоди маросимҳои худ киро кунед ё даъват кунед, хоҳ ровии касбӣ ё дӯсте бошад, тамоми рӯзи тӯйро бо онҳо чандин маротиба гузаред, то боварӣ ҳосил намоед, ки рӯзи калони шумо чӣ гуна аст, то аз сюрпризҳои ногувор пешгирӣ кунед.

Алҳол дар Тоҷикистон ровиҳои маъруф ин: