АСОСӢ / Маориф / Озодӣ дар муносибат бо мусулмонон бо ҳамдигар

Озодӣ дар муносибат бо мусулмонон бо ҳамдигар

Муҳаммад ибни Зиёд гуфтааст: «Ман шоҳиди зиндагии гузаштагонам будам. Онҳо бо оилаҳояшон дар як хона зиндагӣ мекарданд. Чунин шуд, ки ба яке аз онҳо меҳмонон омаданд, ва табаи дигаре дар болои оташ истода буд. Соҳиби меҳмон онро барои табобати меҳмони худ гирифт ва соҳиби дег онро гум карда пурсид: «Кӯзаро кӣ гирифт?» Соҳиби меҳмон ба ин гуфт: «Мо ӯро барои меҳмони худ гирифтем.» Он гоҳ соҳиби дег гуфт: «Аллоҳ баракатро дар он баракат ато фармояд!» ё чизе монанди ин. » Бакия (ровии ҳадис) гуфтааст: «Муҳаммад дар бораи нон ҳангоми пухтанашон ҳамин чизро гуфт ва онҳоро танҳо бо девори қамиш ҷудо карданд.» Вай илова кард: «Ҳамин тавр ман Муҳаммад ибни Зиёд ва дӯстони ӯро дастгир кардам.»

Абу Шурайҳ ал-Адавӣ радиаллоҳу анху мегӯяд: «Гӯшҳоям шуниданд ва чашмонам диданд, вақте ки паёмбари Саллаллоҳу алайҳи васаллам фармуданд:» Ҳар кӣ ба Худо ва рӯзи қиёмат имон оварад, бигзор ҳамсояи худро хуб қабул кунад. Касе ки ба Худо ва рӯзи қиёмат имон дорад, бигзор меҳмонашро дар вақти будубошаш хуб пешвоз гирад. » Аз ӯ пурсиданд: «Вақти будубошаш чанд аст, эй Расули Худо?» Ӯ саллаллоҳу алайҳи васаллам дар ҷавоб гуфт: «Шабу рӯз ва меҳмоннавозӣ се рӯзро дар бар мегирад ва он чизе, ки аз он дарозтар давом мекунад, садақа барояш. Ҳар касе, ки ба Худо ва рӯзи қиёмат имон дорад, бигзор хуб гӯяд ё хомӯш бошад. «

Абуҳурайра радиаллоҳу анҳу гуфт, ки Расули Худо саллаллоҳу алайҳи васаллам фармуданд: «Меҳмоннавозӣ се рӯз давом мекунад ва он чизе, ки аз он дарозтар аст садақа аст.»

Абу Шурайх ал-Каби радиаллаҳу анху гуфт, ки Паёмбари Худо (саллаллоҳу алайҳи васаллам) фармуданд: «Ҳар кӣ ба Худо ва рӯзи қиёмат имон оварад, бигзор нек гӯяд ё хомӯш бошад. Ҳар кӣ ба Худо ва рӯзи қиёмат имон дорад, бигзор меҳмони худро хуб истиқбол кунад. Вақти будубоши ӯ шабу рӯз аст ва меҳмоннавозӣ се рӯз аст ва он чизе, ки аз ин дарозтар давом кард, садақа аст. Ва барои ӯ ҷоиз аст, ки дар як шабнишинӣ бимонад, то вақте ки соҳибаш худро нороҳат ҳис кунад. «

Ал-Микдам Абу Карима ас-Сами радиаллоҳу анху гуфт, ки паёмбар саллаллоҳу алайҳи васаллам фармуданд: “Таъмини якшаба барои меҳмон вазифаи фарзии ҳар як мусалмон аст. Он касе, ки меҳмонро тарк кардааст, то шабро дар хона не, балки дар ҳавлӣ гузаронад, дар назди меҳмон вазифадор аст. Агар ӯ (меҳмон) мехост, метавонист талаб кунад ва агар бихоҳад, баромада метавонад. «

Аз китоби Ал-Адаб ал-Муфрад
Имом ал-Бухорӣ

Инчунин хонед инро

bonk

«ИСЁНИ ХИРАД» ВА АШЪОРИ БАЧАГОНА

Достони «Исёни хирад» ба давраи охири ҳаёту фаъолияти шоир ва файласуфи асри XI тоҷик Носири …