АСОСӢ / ГУНОГУН / Шеърхо дар васфи Модар

Шеърхо дар васфи Модар

ХАЙР, МОДАРИ АЗИЗ!

Модарам, меравам аз пеши ту ман,
Ба дифои шарафу шаъни Ватан.
Меравам то ки зиреҳ пӯшам ман,
Дар раҳи фатҳу зафар кӯшам ман.
Хабар омад, ки ба тороҷи аман
Боз карда дари худ зоғу заған.
Модарам, дар сари хашму ғазабам,
Бар сари гарму тани ғарқи табам.
Мепарам сӯйи фазо мисли уқоб,
То кунам зоғи сияҳро дарёб.
Мепарам рӯ ба ҷанубу ба шимол,
То ки орам ба сари хасм завол.
Барқсон пора кунам абри сияҳ,
То насозад рухи хуршед панаҳ.
Сангаму оҳанаму пӯлодам,
Сипари мамлакати озодам.
Аз сари лонаи ҷуғзон гузарам,
Бомба резонда чу борон гузарам.
Ғазабам оташу қаҳрам пир аст,
Синаам тӯпу парам шамшер аст.
Мебарам дар сари болам тобон
Ахтари толеи халқони ҷаҳон.
Кӣ тавонад, ки маро банда кунад?!
Ин фақат хобби фашистона бувад,
Орзуи саги девона бувад.
Модар аз чеҳраи гулгуни писар
Нарм бӯсиду гирифташ дар бар,
Гуфт: « Рав, ҷанги далерона бикун
Ҷанг бо лашкари бегона бикун.
Бош фарзанди сазовори падар,
Лоиқи ин Ватан, ин хонаву дар».
Фурсате рафту зи паҳлӯи саҳоб
Ҷилва кард ахтари пурнури уқоб,
Ашми модар ба фазо дӯхта шуд,
Рухаш аз шӯъла барафрӯхта шуд.

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода 1941

ДАСТИ МОДАР

Бо ҳамон дасте, ки чодар сӯхтӣ,
Гулхани шаъну шараф афрӯхтӣ,

Бо ҳамон дасте, ки боғ оростӣ,
Кишвари гул-гулшукуфон хостӣ,

Ба ҳамон дасте, ки манзил сохтӣ,
Қасрҳову кушкҳо андохтӣ,

Бо ҳамон дасте, ки дар рӯи замин,
Бахтро кардӣ ба фарзандат қарин,

Бо ҳамон дасте, ки кардӣ интихоб,
Дилпурона давлати олиҷаноб,

Бо ҳамон дасте, ки шабҳои дароз,
Ашми шаҳло карда во аз хобби ноз,

Аллагӯён тифлро хобондаӣ,
То саҳар гаҳворааш ҷунбондаӣ,

Ба ҳамон дасте, ки ширам додаӣ,
Сӯям оғӯшат калон бикшодаӣ,

Бо ҳамон дасте,ки дастам доштӣ,
Дасти шафқат бар сарам бигзоштӣ.

Бо ҳамон дасте, ки шодам борҳо,
Пока кардӣ ашки чашмони маро,

Бо ҳамон дасте, ки гул бӯ кардаӣ,
Шонаро бар кокулу мӯ кардаӣ,

Сӯйи фатҳи тоза кун аз сидқи дил
Кафзанон фарзандҳоятро гусел!

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода 1963

МОДАРАМ

Тифл мондам аз ту, модар, рӯйи ту дар ёд нест,
Қомати ту, чашми ту, абрӯйи ту дар ёд нест.
Дар суроғат мезанам худро бар ҳар як кӯю дар,
Унки то имрӯз, модар, кӯйи ту дар ёд нест.
Рафтам аз занҳои пири деҳа кардам ҷустуҷӯ,
Рафта бо санги мазори ту намудам гуфтугӯ,
Гӯш кардам рафта ҳар як ҷунбиши шохи дарахт,
Бо гиёҳу сабзаҳои дашт гаштам рӯбарӯ.

Рӯд мегуфтам, ки аз ӯ оби маро нӯшида буд,
Кӯҳ мегуфтам, ки дар оғӯши ман кӯшида буд,
Ғуза мегуфтам, ки карбоси маро пӯшида буд,
Доя мегуфтам, ки бо ман шири гав дӯшида буд.

Чашма мегуфтам, ки омад кӯза бар сар пеши ман,
Хор мегуфтам, ки пояш кард захмин неши ман,
Барқ мегуфтам, ки аз ман буд чашмаш дар гурез,
Абр мегуфтам, ки буд дар гиря кардан хеши ман.

Шаҳд дар комаш ҳамеша талхтар аз заҳр буд,
Ҳам шариат, ҳам тариқат сарвари бақаҳр буд,
Модари бечораи ту, мухтасар, сар то ба по,
Як зани н-осудаю як муштипар дар даҳр буд.
18
Як зани дигар, ки дар деҳ беш аз сад сол дошт,
Модарат, -мегуфт ӯ, -дар кунҷи лаб як холл дошт.
Куларӯ, занҷирмӯ, дар қадду қомат чун ниҳод,
Гар саволе ояд аз мулло, забони лол дошт.

Модарам, дар ёди ту манн гашту гузоре мекунам,
Баҳри меҳри ту дили худро мазоре мекунам,
Хизмати шоиста бар ёру диёре мекунам,
Назми худро бар сари қабрат мазоре мекунам.

Дӯст дорам, модарам, бо ёди ту қишлоқро,
Рӯдҳои нуқрагину нилгун офоқро,
Ҷилвагар дар боми мактаб лолагун байроқро,
Ҳамзамон қишлоқиёни дар муҳаббат тоқро.

Шеър гӯям, ояд аз шеърам садои модарам,
Деҳа гӯям, маар сарам ояд ҳавои модарам,
Солхӯрда гар зане рӯзе дучор ояд ба ман,
Гӯямаш, ки бош, то ҳастам, ба ҷои модарам!

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода 1966

ДИЛИ МОДАР

Агар аз гиря кардан об мешуд дил, дили ман буд,
Ба сели ашк мешуд ғарқ манзил, манзили ман буд.
Агар осон намегардид мушкил, мушкили ман буд,
Ба зери мавҷи дарё монда соҳил, соҳили ман буд.

Агари мурдани фарзандро дар ҷанг дидам ман,
Агари борҳо бегонаи дилсанг дидам ман,
Ба умеде, ки бинам чоҳканҳоробар зери чоҳ,
Намурдам, гарчи бо чашмам аҷал ҳар ранг дидам ман.

Намурдам, зистам, фарзанди худамро калон кардам,
Шаби тӯйи арӯсӣ ашки шодиро равон кардам ман.
Гумон кардам, ки оби дида марҷон гашт, марҷонро
Ба келин пешкаш кардам, дуо чун модарон кардам.

Надорам тоқати доғи писар дидан дигар ҳаргиз,
Саросар сӯхтори пуршарар дидан дигар ҳаргиз,
Ба ҳар як хона тифли бепадар дидан дигар ҳаргиз,
Ҳаёти одамиро дар хатар дидан дигар ҳаргиз!

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода

ЗАН, ЗАН АСТ

Синну соли зан ба кас пурсидан аз одоб нест,
Синну соли хешро гуфтан ба занҳо хос нест.
Зан, за насту дар ҳама ҳолат чун зан мемонад он,
Ин муаммоест, ки ҳоҷат ба пурсу пос нест.

Аз зани имрӯзаи мо ҳикмату эъҷоз пурс,
Дар фазои зиндагӣ кайфияти парвоз пурс.
Дар замин зан меравад, сайри кавокиб мекунад,
Давраи мо кард занро дар ҳунар мумтоз, пурс.

Зан набошад, зебу зинат нест дар маъвои мо,
Ҳуш дар сар, равшанӣ дар дидаи бинои мо.
Зан набошад, нест дар рӯйи замин нақши ҳаёт,
Дон, ки бе зан то абад дар гил бимонад пайи мо.

Мард бошӣ, байрақи болои сар кун номи зан,
Сабт дар бобби зафар бо хатти зар кун номи зан.
Номи зан то осмон бардор дар болои каф,
Машъали тобанда чу шамсу қамар кун номи зан.

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода 1941

ДАР ЁДИ ҶАВОНӢ

Агар бинам туро, орам ба ёдам навҷавониро,
Ба мисли чашмаҳо ҷӯшу хурӯши зиндагониро,
Ҳама лутфу адоҳои ниҳониву аёниро,
Ба ёд орам баҳореро, ки ҳарду лола мечидем,
Ба ғайр аз рӯйи ҳамдигар мо чизе намедидем.
Ту тозон сӯйи дар меомадию боз дар мешуд,
Дамиданҳои субҳ аз омаданҳои ту сар мешуд,
Намедонистам он рӯзамчӣ сон рӯзи дигар мешуд,
Рақиби айбҷу дигар ба ҳоли ман намехандид,
Муҳаббат дар вафодорӣ дигар маро намесанҷид.

Шукуфта дилбари озод ун гулдаста мегаштӣ,
Ба ҳар як тори мӯят сад ҷавонро баста мегаштӣ,
Дилеро ёфта, дигар диле бишкаста мегаштӣ,
Намешуд ҳеҷ кас аз дидани ҳусну ҷамолат сер,
Ҳаё гардида буд аммо ба пойи ошиқон занҷир.

Туро бо тӯҳфаҳои комсомол табрик мекардам,
Таманно дар дил аз бахти зани тоҷик мекардам,
Худамро бо висолат сӯхта наздик мекардам,
Рухат медидаму мерафт аз ёдам ҳама дардам,
Дигар ман ҳеҷ парво аз ғами дунё намекардам.

Ба ёд орам замонеро, ки ту хомӯш ҳам будӣ,
Парешон дар паси деворҳо рӯпӯш ҳам будӣ,
Ғарибу бенавову кӯҳи ғам дар дӯш ҳам будӣ,
Намуда даст оташкобу мӯ ҷорӯб дар хона,
Гила аз хештан мекардиву даъво зи бегона.

Даме, ки аз миёни обу оташҳо гузар кардӣ,
Ба сӯйи зиндагии нав далерона сафар кардӣ,
Ба ҳар як рушноӣ ту ҳарисона назар кардӣ,
Зани зеботарину номдори Шарқ гардидӣ,
Азизи Тоҷикистон, ифтихори Шарқ гардидӣ.

Саломат бош, ҷоно, ки бақои умри ман ҳастӣ,
Насими навбаҳори пурсафои умри ман ҳастӣ,
Ту охир ибтдою интиҳои умри ман ҳастӣ,
Маро аз ту тамоми умр ёрои ҷудоӣ нест,
Ба ҷонат сад қасам, ки дар сириштам бевафоӣ нест.

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода 1941

ЗАН АГАР ОТАШ НАМЕШУД

Зан агар оташ намешуд, хом мемондем мо,
Норасида бодаи дар ҷом мемондем мо.

Зан агар моро намебахшид умри бардавом,
Бетахаллус, бенасаб, беном мемондем мо.

Гар намедидем мо аз кӯдакӣ оғӯши гарм,
Аз муҳаббат бехабар, ноком мемондем мо.

Гар ба чашми мо намедӯшид модар шири хеш,
Кӯри модарзод дар айём мемондем мо.

Гар намеомӯхтем аз зан раҳу расми адаб,
Бадгуҳар, бадзот, бадфарҷом мемондем мо.

Зан агар оташ намешуд, хонаи мо сард буд,
Бе чароғи равшане дар шом мемондем мо.

Гар каломи аввалин аз зан намеомӯхтем,
Лаб фурӯ баста ҳама чун лом мемондем мо.

Оташи зан буд, ки мо сӯхтему сохтем,
В-арна чун санги сари аҳром мемондем мо.

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода 1941

ЗАН ПОСБОНИ ОТАШ АСТ

Зан ҳамеша рафт аз ҳамсояҳо оташ гирифт,
Аз дигарҳо бо тавалло, илтиҷо оташ гирифт,
Баски гӯгирд он замон чун гавҳари ноёб буд,
Аз гадои кӯчаю аз бенаво оташ гирифт.

Лахчаро мекард зан дар зери хокистар ниҳон,
То намонад беалав дигар танӯру ошдон.
Дар танӯр оташ агар гулхан шавад, рухсори зан,
Сурх мегардад у кула ё ба мисли гарм нон.

Баски аз рӯзи азал зан посбони оташ аст,
Посбони оташ асту хеш кони оташ аст.
З-ин сабаб бо за нагар гаштем ҳар вақте дучор,
Бингари, сар то ба пойи мо ҷаҳони оташ аст.

Муаллиф: Мипрзо Турсунзода 1941

Инчунин хонед инро

olufta

Духтарони тоҷик ронандаи Таксӣ дар қишлоқҳои Тоҷикистон

Олуфта Носироваи 32-сола, ронандаи таксӣ дар ҷамоати Миралӣ Маҳмадалиеви ноҳияи Восеъи вилояти Хатлони Тоҷикистон мебошад. …