Сотим Улуғзода 2 сентябри соли 1911 дар деҳаи Варзики ноҳияи Чуст (вилояти Намангони Ҷумҳурии Ӯзбекистон) дар хонаводаи деҳқон ба дунё омадааст. Волидони Сотимхон аз табақаи кишоварзони камбизоат, вале соҳибдил будаанд. Мо- дараш зани босавод буда, гоҳе машқи шеър мекардааст. Сотимхон дар синни нуҳсолагӣ аз модар ва дар даҳсолагӣ аз падар …

Забони асарҳои Раҳим Ҷалил дорои хусусияти ба худ хос ме- бошад. Нависанда кӯшиш кардааст, ки забони асарҳояш равон, образнок ва ҷолиб бошад. Тасвирро хусусан манзараҳои табиат ҷоннок ва таъсирбахш менамоянд. Масалан, романи «Одамони ҷовид» бо тасвири манзараи баҳори деҳаи Тагоб оғоз меёбад: «Пагоҳии баҳор. Насими навозишгар бӯйи димоғпарвари гулҳои дарахтони …

Романи «Шуроб» аз се китоб иборат аст.  Китоби якуми роман солҳои 1956-1958 (дар  саҳифаҳои маҷаллаи «Шарқи сурх») бо номи Шуроб» ба табъ расид. « Китобҳои дуюм ва сеюми «Шуроб» соли 1967 чоп шуданд. Китоби якум 30 боб, китоби дуюм 22 боб ва китоби сеюм 17 бобро ташкил медиҳанд. Романи «Шӯроб»-и …

Лоҳути — мутарҷим Тарҷумаи намоишномаҳои «Отелло», «Ромео ва Ҷулетта», «Шоҳ Лир»-и драматурги англис Шекспир, «Дод аз дасти ақл»-и адиби рус А.С. Грибоедов, «Чашмаи гӯсфандон»-и драматурги испанӣ Лопе де Вега, асарҳои адибони маъруфи ҷаҳонӣ А.С. Пушкин, Т.Г. Шевченко, А.М. Горкий ба хонандаи калонсол нигаронида шудааст. Устод Лоҳутӣ барои бачаҳо низ осори …

Достон (гоҳо дар шакли дастон низ истифода Назарияи мешавад) дар луғат маъноҳои гуногун дорад. адабиёт    Як маънояш овоза, машҳур, шуҳрат мебошад. Рустами Достон низ ба ҳамин маъност. Мафҳуми дигари достон қисса, саргузашт, ривоят мебошад. Ба ин маънИ ФирдавсИ фармудааст: Кунун, эй сухангӯйи бедормағз, Яке Достоне биорой нағз. Дар истилоҳи адабИ …

Раҳим Ҷалил 3 июни соли 1909 дар шаҳри Хуҷанд, дар хонаводаи косиби мӯзадӯз ба дунё омадааст. Падари Раҳим шеърдӯст ва модари ӯ мухлиси китобҳои саргузаштӣ бу- данд. Бинобар ин, адиби оянда аз хурдӣ ба шунидан ва хондани ғазалҳои Ҳофиз, Камоли Хуҷандӣ, Абдурраҳмони Ҷомӣ ва ҷангномаҳою саёҳатномаҳо шавқу ҳавас пайдо намуд. …

Нависандаи халқии Тоҷикистон Ҷалол Икромӣ чун адиби пуркору сермаҳсул дар рушду нумуи насри давраи нави тоҷик ҳиссаи арзанда дорад. Адиб соли 1909 дар шаҳри Бу- хоро ба дунё омадааст. Падараш — Икромиддин таҳсилдидаи мад- раса буда, баъдҳо ба мансаби қозиги расидааст ва дар таълиму тарбияи фарзандон кушиш намудааст. Падар ба фарзанди …

Барои Лоҳутӣ ворид шудан ба тарзи ҳаёти ҷомеаи шӯравӣ осон буд, зеро шоир ҳанӯз солҳои 1914 — 1917 дар Эрон тавас- сути аскарони рус ба ғояҳои инқилоби Октябр шинос гардида, қаламаш ҳанӯз аз давраи машрутияи Эрон дар ифодаи мазмунҳои инқилобӣ суфта гардида буд. Зиёда аз ин, Лоҳутӣ дар Иттиҳоди Шӯравӣ …

Фаъолияти драматургии М. Турсунзода низ аз ибтидои солҳои 30-юми асри ХХ оғоз меёбад ва аввалин асари саҳнавии адиб — «Ҳукм» (1933) дар озмуни асарҳои драмавӣ сазовори ҷойи дувум мегардад. Намоишномаи «Роҳатхон» (1935) ба мавқеи зан дар ҷомеа бахшида шудааст. М. Турсунзода баъдтар ба жанрҳои нисбатан нави дра- матургия — драмаи …

Дар маҳалаи Афғонобод ки онро қишлоқи Афғонҳо мегуянд дар сари роҳи пайвасткунандаи шаҳри Турсунзода ва шаҳри Душанбе мачити 5 вақта фаолият менамояд. Ин масҷид дар солҳои 200-ум сохта ба истифода дода Шудааст. МАКОН ДАР ХАРИТА